miércoles, 21 de diciembre de 2011

¿Que tal si desaparezco?


Me tumbo boca arriba en la cama y enciendo un cigarro, no debería fumar pienso, acabo viendo que no me importa así que sigo fumando. Apenas he salido de casa y me ahogo, no quiero cenar aunque tengo hambre, no porque me vea gordo, menuda gilipollez. No me veo para nada gordo, aunque si bajo de forma, pero eso no se soluciona no comiendo.

Pienso en la muerte, a quien le importa que yo muera es la pregunta que ronda en mi cabeza. Amigos y familiares, por supuesto, pero ¿que mas dará? Una vez estás muerto no importa nada.

Todo falla en este momento, tengo la sensación de que nadie me echa de menos, es un putada,  si nadie me echa de menos ahora quien me va a echar de menos si muero, nadie.

“Vive rápido, muere joven y deja un bonito cadáver” Creo que es el lema de mi generación, aunque ellos a priori no lo ven, no se dan cuenta de que vamos hacia un mundo de enfermedades de Alzheimer a los sesenta años, canceres a los cuarenta y suicidios en masa, tanto alcohol, tantas drogas…

A mí no me importa, ¿Por qué? Porque yo soy consciente de que vivo así y si me canso algún día me pegare un tiro y se acabo. Cuando nada tienes que hacer con tu vida todo es efímero, relativo, puedes creer que tienes el control sobre tu vida. Te equivocas, tú no tienes el control sobre tu vida, lo tienen esos pedantes peces gordos que viven en un despacho.

¿Tienes una vida perfecta? Toda tuya, no quiero una vida perfecta, me dan asco vuestras aburridas vidas perfectas ¿Navidad? Otra farsa. ¿Felicidad? Os la podéis meter por el culo.

¿Consuelo? No lo necesito, puedo afrontar las cosas como son, sin edulcorar, sin hacérmelas papilla para que no tenga que masticarlas. Prefiero roerlas.

Si me muero mañana solo quiero que sepáis que no pienso arrepentirme de nada, que quizás no es el camino correcto, pero es mi camino y si tienes algo que objetar dilo, pero seguramente te diré que te lo metas por el culo.

12 comentarios:

  1. Métete esto por donde te quepa: Cobarde.

    ResponderEliminar
  2. ¿Cobarde? Me parece un comentario poco apropiado para dejarlo en anónimo ¿no crees? Si quieres atacarme argumenta, puede que sea un cobarde pero yo afronto la realidad tal cual es, si piensas que soy un cobarde me da igual, es mas no tengo ningún reparo en decirte que si, que me da igual lo que pienses. Pero yo se que me enfrento a la vida tal cual se me presenta. Quizás lo soy, pero tu también.

    ResponderEliminar
  3. Yo te echo de menos, perra.
    Has millorat molt escrivint, per cert (:

    ResponderEliminar
  4. Oh, gracies Inés, he practicat molt :)

    ResponderEliminar
  5. Este comentario ha sido eliminado por el autor.

    ResponderEliminar
  6. Que quede claro que no estoy planteando la muerte como solución a nada.

    ResponderEliminar
  7. La mort mai és la millor solució. A què? No ho sé. Pero no soluciona res. És inclús una espècie d'egoisme si és el que realment vols. Potser penses que no li importes a ningú, però crec que no és el cas. I no, no ho dic només per mi.

    ResponderEliminar
  8. Si és així, tot bé. Però desaparéixer, tampoc és el millor. Potser per a tu sí, però no per als qui t'envolten.

    ResponderEliminar
  9. Si, es egoista, pero que creus que no ho som tots? tots som egoistes i pensem en nosaltres antes que en els demes, soc un egoista, i que?

    ResponderEliminar
  10. Nomes es un titol, no pense desapareixer per el moment, encara no toca.

    ResponderEliminar

Licencia Creative Commons
Este obra de Quique Perigüell Cabanes está bajo una licencia Creative Commons Atribución-NoComercial-SinDerivadas 3.0 Unported.